“Dünya Görüşü”

“Biz iyiyiz. Gerçekten. Her şeyin en iyisini, güzelini istiyoruz. En sağlıklı olanını. Herkes için. Ama şu diğerleri. Bazıları. Onlar kendilerini iyi biliyorlar. Onlar bize karşı. Hep de karşı oldular. Hep fırsat kolladılar. Zayıf bir anımızı yakalamak için bekliyorlar. Bir ayağımız kaysa… Ah o zaman binecekler tepemize. Leş kargaları. Üstelik çoklar. Çeşit çeşit. Hepsi bize karşı, birleşiyorlar, ittifaklar yapıyorlar. Hepsi bizi yok etmek için. Varlığımızı silmek istiyorlar. Oysa biz iyiyiz. Kimsenin kötülüğünü istemiyoruz. Ağlarız biz, duygusalız. Ama onlar! Ah onlar, ne kadar duygusuz, hesapçı, komplocu. Hiçbir şeyi unutmazlar. En ufak bir hata yapsak, aradan yıllar da geçse getirip burnumuza dayarlar. Pireyi deve yaparlar. Fırsatçıdırlar, iki yüzlüdürler. Oysa biz iyiyiz. Saf ve temiziz. Öfkemiz de bundan, kimi zaman yaptığımız hatalar da hep bu saflığımızdan… Hemen tuzağa düşüveririz. Aslında akıllıyızdır ama iyi niyetimizin kurbanı oluruz. Evet, en kötü özelliğimiz, dürüstlüğümüz. Daha önce söylemiş miydim? Ama onlar yok mu onlar, her sözlerinin arkasında bambaşka anlamlar ürer. Çatal dillidirler. Göründükleri gibi değildirler. Ne olduklarını kendileri de bilmezler. Bu yüzden düşmandırlar bize. Çünkü biz kim olduğumuzu çok iyi biliyoruz. Biz biziz. Asıl olanız. Hakikiyiz, samimiyiz, dürüstüz. Yalan nedir bilmeyiz. Azimliyiz. En sonunda kazanacağımıza inancımız tamdır. Bu uğurda her şeyi yaparız. Yapmalıyız da. Hak edenlere derslerini en sert şekilde vermek boynumuzun borcudur. Çünkü onlar kötüdür. Onlara insan gibi davranamayız. Yoksa kaybederiz. Ama biz cesuruz, kocamandır yüreklerimiz. Yumruklarımız yüreklerimiz kadardır, kötülerin üzerine indiririz. Kötülerin. Onların, bizden olmayanların… Ah onları tamamen yok edecek bir silah bulunsa… O zaman dünya o kadar güzel bir yer olurdu ki… Cennet, evet, cenneti dünyada kurmak mümkün. Evet, bunu yapabiliriz. Yeter ki isteyelim…”